Bieszczadzki Park Narodowy
Istnieje od 1973 r. Obejmuje swoim zasięgiem najciekawsze krajobrazowo i przyrodniczo partie górskie polskiej części Bieszczadów Zachodnich, o łącznej powierzchni 29 200 ha. Z tego ścisłą ochroną objęto 3 045 ha – cały obszar połonin i najwyższych szczytów.
Blisko 80 proc. obszaru parku zajmują lasy, najczęściej bukowe, z domieszką jodły i jaworu. W piętrze połonin, będących jedną z największych atrakcji przyrodniczych i turystycznych, rośnie wiele rzadkich roślin wysokogórskich, charakterystycznych dla wschodnich Karpat. Jest to blisko 800 gatunków roślin naczyniowych, 500 gatunków porostów, około 1000 gatunków grzybów. Reprezentowane są liczne zwierzęta – jeleń karpacki, sarny, dziki, żubry, łosie, także stada wilków. Zwierzęciem symbolicznym dla parku (w herbie) jest ryś.
Bieszczadzki Park Narodowy wraz z sąsiadującymi parkami na Ukrainie i Słowacji tworzy obszar chroniony – Rezerwat biosfery „Karpaty Wschodnie”.
Na terenie parku stworzona została sieć szlaków turystycznych, której długość wynosi 130 kilometrów. Szlaki te można również przebywać konno lub na rowerach. Atrakcyjny jest też z przejazd historyczną kolejką bieszczadzką.