Gorczański Park Narodowy

Park narodowy chroni wyjątkowe walory przyrodnicze centralnej i północno-wschodniej części Gorców. Ich zalesienie jest specyficzne – niższe partie gór zajmują lasy mieszane, zwane buczyną karpacką (z drzewostanem bukowo-jodłowym), zaś nad nimi ciągnie się pasmo regla górnego, z dominującymi drzewostanami boru świerkowego – tutaj drzewa dożywają bardzo sędziwego wieku.

Podstawowe informacje
Powierzchnia:
7 030 ha
Data utworzenia:
1981 r.
Symbol parku:
Salamandra plamista

W jego granicach znajduje się część masywu Gorców wraz z najwyższym grzbietem Turbacz – Gorc – Kudłoń.

Osobliwością Gorców są polany związane z osadnictwem i gospodarską pasterską.

Flora roślin naczyniowych liczy około 800 gatunków – spośród najcenniejszych należy wymienić zarzyczkę górską, omieg górski, śnieżyczkę, storczyki, paprocie. Wyjątkowe walory roślinności Gorców sprzyjają występowaniu wielu gatunków fauny – szczególnie często można napotkać wilki, rysie oraz różne gatunki ssaków kopytnych, w tym jelenie i sarny. Występują tu również rzadkie gatunki ptaków.

Na terenie parku poprowadzono kilkanaście szlaków turystycznych, także szlaki rowerowe i spacerowe, konne, ścieżki przyrodniczo-edukacyjne.

ANKIETA