Wigierski Park Narodowy
Powstał w 1989 r. i jest jednym z młodszych parków w naszym kraju. Znajduje się na wschód od Suwałk, graniczy z Puszczą Augustowską. Park zajmuje 15 085 ha powierzchni, z tego większość (63 proc.) pokrywają lasy a jedną piątą wody – w jego granicach rozciąga się duże jezioro Wigry, o bardzo urozmaiconej linii brzegowej. Przez park przepływa też największa rzeka tego regionu, Czarna Hańcza, będąca popularnym szlakiem kajakowym.
Ważnym walorem parku jest urozmaicony krajobraz pochodzenia lodowcowego, wartościowe zbiorowiska leśne z przewagą sosny i świerka, występują też znaczne powierzchnie torfowisk z rzadkimi gatunkami roślin.
Na terenach parku zamieszkuje 300 gatunków różnego rodzaju zwierząt, jego wizytówką jest bóbr znajdujący się w herbie. Ponadto występują sarny, jelenie, łosie, dziki, borsuki. Awifauna liczy ponad 200 gatunków – gniazdują tu orliki krzykliwe, bieliki, myszołowy, błotniaki stawowe. Pod ścisłą ochroną znajdują się ryby, których wiele gatunków pływa w jeziorze.
Na terenie parku wytyczone zostały atrakcyjne szlaki piesze, rowerowe i konne, powstały też ścieżki przyrodniczo-edukacyjne.
Liczne szlaki turystyczne o łącznej długości ponad 200 km. Poza turystyką pieszą również turystyka rowerowa, wodna (żeglarstwo, kajakarstwo), narciarstwo biegowe, sport bojerowy, wędkarstwo, jazda konna. Przygotowano też kilka ścieżek edukacyjnych.